WAAROM BEN IK GESTOPT MET INTERIEURADVIEZEN? EEN ECHTE LEVENSLES

Het is een tijd geleden dat ik achter de computer ben gekropen om te gaan schrijven. Vooral te gaan schrijven over iets wat niet moet maar iets dat vooral recht uit mijn hart komt. Want ik heb oprecht zin om weer te gaan schrijven en mooie dingen te maken. Vroeger was ik er gek op, schrijven. Ik sloot me op in mijn kamer met de muziek op vol volume en dan kon ik uren zitten schrijven. In deze tijd is het gelukkig heel makkelijk een blog te beginnen en mooie verhalen te delen.

Een tijd terug deed ik een ‘’stel een vraag’’ in instastories waar meerdere malen de vraag voorbij kwam waarom ik vrijwel niks meer doe met DROMHUS waar het ooit mee is begonnen, interieur adviezen en ontwerp. Ongeveer een klein jaar terug heb ik er namelijk voor gekozen hiermee een stap terug te doen. Een jaar terug had ik een redelijk goed lopende eigen onderneming. Ik had elke maand zo’n 1 a 2 interieur adviezen voor klanten staan en daarnaast had ik een goedlopend blog met gastbloggers en was ik zeer actief op instagram. Ook werkte ik nog 32 uur per week bij Home Center in Wolvega en mocht ik me part of the team van Fabryk Design noemen. Het perfecte plaatje als ik het zo lees. Ik had mijn meisjes droom om in de interieurbranche te komen meer dan verwenzenlijkt. Maar was ik nou echt gelukkig met dit alles? Het antwoord is kort maar krachtig: Nee! Ik werd thuis steeds ongezelliger, het werk voelde meer als moeten dan willen, en mijn hoofd stond er totaal niet naar om creatief te zijn. Want creatief zijn wil nou eenmaal niet als je nog zoveel moet. Ik begon het plezier totaal te verliezen. Ik kon mensen namelijk (op mijn manier)niet het gewenste resultaat bieden wat ik zou willen. Het was in mijn ogen nooit af. De mega perfectionist spreekt hier.

Vorig jaar, augustus 2017 knapte ik. Ik was op vakantie in Turkijke samen met mijn vriend, heerlijk 10 dagen relaxen en leuke dingen doen, eindelijk echt tijd voor mekaar en genieten. Nou alles behalve dat. De tweede dag van onze vakantie ging het al mis, ik kreeg een paniekaanval, en echt dat gun ik niemand. Vanaf dat moment was het mis. In het begin dacht ik dat het kwam omdat ik niet goed tegen de warmte kon. Ik zocht overal excuses. Nu een jaar later weet ik beter. Mijn lichaam had gewoon een totale shock dat ik ineens in de rust kwam na extreme drukte. Helaas heeft dit meer dan een halfjaar moeten duren voordat ik dit besefte. Ik ben na mijn vakantie gewoon weer door gegaan met werken, opdrachten aannemen en nieuwe samenwerkingen aangaan. De paniekaanvallen bleven, hartkloppingen, en hyperventilatie. In januari afgelopen jaar was het klaar. Extreme maagpijn zorgde ervoor dat ik me ziekmelde en vervolgens ook 4 weken ben weggebleven. Ik kon niet meer, ik was op. Hoe had ik het zover kunnen laten komen? Diep in mijn hart wist ik dat ik mezelf totaal ongelukkig had gemaakt met het altijd maar streven naar perfectie en veel te veel dingen –tegelijk-willen doen. Hoe leuk ik het ontwerpen vroeger vond, dit was niet de manier waarop het bij mij past. Ik heb toen besloten er mee te stoppen en dat geeft mij zoveel rust.

Nu een dik halfjaar later gaat het goed met me! Ik ben van mijn paniekaanvallen af en ook de hyperventilatie blijft weg. Wel komt mijn maagpijn af en toe terug zodra ik teveel hooi op mijn vork heb genomen. Maar hier luister ik dan meteen naar. Dan pak ik meteen mijn rust en weet ik dat ik weer beter voor mezelf moet zorgen. Blijkbaar sla ik mijn emoties op rond mijn maagstreek.

Hoe nu verder met DROMHUS? Ik heb besloten de naam te houden. Hoe het er verder uit gaat zien ;nog geen idee. ik ben iemand die altijd vol zit met ideeen. Maar door alles weet ik ook dat ik het de tijd moet geven. Langzaam komt er weer ruimte in mijn hoofd om hier over na te denken en leuke ideeen te smeden. Ik ben op instagram vooral nog veel actief met interieur. En dit vind ik nog steeds onwijs leuk. Maar ik vind veel meer dingen leuk. Dus het kan maar zo dat ik me meer ga richten op interieur en lifestyle. Maar eerst genieten van de tijd en rust. En vooral van het leven vieren!

Veel liefs,